धन्यवाद

पाऊस नाही म्हणून पाण्यासाठी, या जमिनीत खणल्या विहिरी,
अनेक काळ खोल जिरवलेले, पुरवून वापरतोय पाणी,
उपसा करतोय खोल खणत, थेंबही नाही घालवत वाया,
पाऊस नसला आता तरिही, आणत नाही डोळा पाणी.

तूही गेलीस दूर तेव्हा, रुक्ष झाले जीवन माझे,
दोन पावसाळ्यातील क्षण जसे, असेच तेव्हा होते जगणे,
बघत वाट तुझ्या येण्याची, तिष्ठत बसलो रस्त्याकाठी,
तू येताची दूर पळाली, काकड-थंडी, उष्ण तल्लखी.

आलीस बरसत मृगनक्षत्री, चिंब-चिंबशी करीत ही अवनी,
श्रावण-सोज्वळ इंद्रधनुष्यसी, हासत हस्ती हात देऊनी,
आठवणींच्या भरत तू विहिरी, फुले कोवळी करीत सुगंधी,
ओले करित मम मन उन्मनी, संधिप्रकाशी वीज तेजस्वी,

गेलीस निघुनी तू एक क्षणी, हरित-खुळे मन इथे सोडूनी,
मोट लावली स्वतःस जुंपुनी, काव्यबीजांस घालत पाणी,
शेते फुलून झाली पिवळी, फुले उमलती मम कवितांची,
कृतज्ञतेस्तव तुजप्रती हे, एक पुष्प तव चरणांशी.

प्रियकर आणि कवी

प्रियकर-
मित्रा, मजसाठी एक लिहिशील कविता?
त्या माझ्या परीसाठी,
मनोहर तिच्या सौंदर्यासाठी,
हसवत तिला मोहारवणारी,
एक कविता मला लिहून देशील?
नेऊन देईन मी तिला,
खुलवीन तिची कळी पुन्हा,
जाऊ जोडीने मनीच्या देश,
दे ना रे एक कविता मला!

कवी-
छ्या सारखे आपले तेच तुझे,
कविता दे ना, चारोळी दे ना,
दररोज येऊन खातोस डोके,
म्हणे एखादी कविता दे ना!
नाही देत जा कविता तुला ,
आहेत चांगले विषय जगात,
तुझे तूच लिही जरा,
बर वाटेल तुझेच तुला!

प्रियकर-
अरे आता हा का त्रास झाला?
तूच भेटवलस ना तिला मला
नसतास तू अन तुझी कविता,
आलो असतो का मी जन्मा?
तिच्यावर तू केलीस कविता
आठवतात ना प्रसूतिवेदना
तेव्हाच झाला जन्म माझा
मग आता का चिडतोस असा?

कवी -
खरे बोलतोस रे तू मित्रा,
माझ्यामुळेच हि घडतेय कथा
थांब रचतो काही आत्ता
एक अट फक्त ऐक जरा
भेटून आल्यावर तू तिला
सांगशील सगळे खरे मला
- बघू नकोस अरे असा-
कवीला फक्त एक विषय हवा!

चांद

रात के मुसाफिरो को चांद ने धोका दिया,
बिन बताये बादलो मी जा कही वो चूप गया,
पूछते ही अगली रात उसको कोई जो राग से,
सिर्फ आपका नाम ले के चूर हुआ वो शर्म से!